After wedding shoot, elopement in Noorwegen

Dit is geen elopement maar het lijkt er wel heel erg op.
Stefan en Michelle zijn al jaren gek op Noorwegen.
Toen hun trouwplannen door priveomstandigheden in een stroomversnelling kwamen, bedachten ze dat het mooi zou zijn om heel klein te trouwen in Nederland en vervolgens een uitgebreide reis door Noorwegen te gaan maken.
Tijdens het plannen van deze reis, hebben ze gekeken of het mogelijk zou zijn om ‘onze regio’ in hun route te verwerken. Want de bruiloftsfoto’s moesten en zouden in Noorwegen gemaakt worden.
We hebben 3 data in onze agenda afgekruist en gereserveerd in onze agenda’s. Op deze manier konden we de beste dag kiezen waarop dit avontuur zou gaan plaatsvinden.
Want een avontuur moest het worden. Een gave belevenis op toffe locaties, waar ze nog jaren op terug zouden kunnen kijken.
Tijdens ons gesprek voor hun huwelijksreis, heb ik hen gevraagd welk gebied, of welk soort natuur ze heel erg mooi vinden. Noorwegen is ontzettend veelzijdig en ook in ‘onze regio’ hebben we legio aan mogelijkheden om een afwisselende shoot te kunnen doen.
Op hun lijstje stond, bosrijk, bergen met uitzicht en misschien ook een waterval.
In de week voor de shoot ben ik intensiever gaan locatie scouten. Dit omdat de natuur in deze periode net aan het uitlopen was. Dan maakt het een enorm verschil op welke hoogte je je bevindt. Uiteraard wilde ik ook locaties op een redelijke afstand van elkaar vinden.
Toen dit alles geregeld was, moesten we alleen nog de weergoden afwachten.

Op de avond die we gekozen hadden was het prachtig weer, hoewel het wel net geregend had. Natuurlijk wordt je dan wat eerder vies, maar het voordeel van deze ‘after-wedding’-foto’s is dat dat niet meer erg is. En Dit creeerde juist een hele mooie sfeer, waar ik super blij mee was.

We begonnen in het dal, waarna we de berg opreden. bij het huttengebied met mooie typische noorse hutten, hadden we nog steeds heel mooi licht.
Ik wilde natuurlijk ook nog even met hun toffe daktent aan de slag en Stefan klapte hem met liefde even uit. Zo tof!! Gerben was meteen aangestoken en wilde ook zo’n ding.
We zagen ondertussen al hard waaiende wolken voorbij komen, maar ik hield hoop dat ze snel zouden overwaaien.

De klapper zou boven op de berg zijn, met zonsondergang. Althans, zo had ik t bedacht. Helaas. Hoe verder we omhoog reden hoe meer we in de mist terecht kwamen. We besloten te wachten. Het begon heel hard te waaien en regenen en ons auto schudde heen en weer.
Toen ik vroeg of het goed met ze ging in hun eigen auto, stuurden ze mij een foto dat ze lekker een serie zaten te kijken.
“Ohhh, dat is mooi. Ze hebben geduld”.
Dus wij wachtten ook geduldig af. Maar het bleef maar grijs. Geen hand voor ogen te zien.

Uiteindelijk leek het in de weersverwachtingsapp iets beter te worden.
Het was nu of nooit, omdat het al zo laat was geworden.

Ik ben zo blij dat we gewacht hebben en deze foto’s toch nog hebben kunnen maken. Het weer geeft een machtig, dramatisch effect, wat ik super mooi vind.